විවාහකයා
මෙය විසිවන සියවසේ මුල් භාගයේ දී ඉංග්රීසි ප්රබන්ධ සාහිත්ය ලෝකයෙහි මහත් ආන්දෝලනයක් ඇති කිරීමට සමත් වූ ඩී.එච්.ලෝරන්ස්ගේ චරිතාපදානය සහ ඔහුගේ නිර්මාණ පිළිබදව අල ගිය තැන්, මුල ගිය තැන් ඉතා සියුම් ලෙසත්, විචාරශීලීවත් විමර්ශනය කරමි බ්රෙන්ඩා මැඩොක්ස් නම් ලේඛිකාව සම්පාදනය කළ ‘The Married Man’ නම් කෘතියේ සිංහල අනුවාදයයි.
පියබඳ සරසි
සසල සිත් ඉම…
රැදෙන නොරැදෙන ..
සදාකාලික සිහිනයයි නුඹ..
සැලෙන දෙතොලග..
නිතින මිමිනෙන..
සදා නොගැයෙන ගීතයයි නුඹ..පැතුම් පිරි නෙතු..
ළගට නොවඩින..
දුරක දිදුලන මිරිගුවයි නුඹ..
මටම ඉපදුන..
මට අහිමි වුන..
කදුල ලංකල ප්රේමයයි නුඹ..
හැරී සහ හෝප්
පාර පුරාම දූවිලි මල් පිපුණා.අපි ඉන්නා දෙසට ජීප් රථයක් සහ ට්රේලර් එකක් එමින් තිබුණා. හැරී එච්චර වේගයෙන් දුවනවා මීට කලින් මම දැකලා තියෙන්නේ එකම එක සැරයයි. මොහාතකින් ජීප් එකයි හැරී අතර දුර නැත්තටම නැති උනා. දූවිලි වැකුණු ඉදිරිපස වීදුරුව තුළින් මම ෆ්රෑන්ක්ව දැක්කා.ඉතින් මමත් එයා වෙතට දුවමින් හිටියා.
සයුරු කුරුල්ලෝ
තෙදිනක් පුරාවට එක සීරුවට ඇද හැලුණු වර්ෂාවෙන් පසුව හිරු එළිය පොළවට පතිත වුයේ කම්මැලිකමිනි. එහෙත් තෙතබරිත පරිසරය උණුසුම් කරන්නට එම හිරු එළිය සමත් විය.
මාතර වෙරළ තීරය පාළුවට ගොස් තිබුණේ එම කාලගුණය විනෝදකාමීන්ට පිටතට පැමිණීමට ආරාධනා නොකළ නිසාය.
ඕෂධී බංකුවක වාඩි වී මුහුද දෙස බලා සිටියාය. ඇගේ හොදම මිතුරිය නටාෂාගේ පෙම්වතා වන බිමල් සේවය කළේ මාතර නගරයේය. සමහර සති අන්තවල ඔහු නටාෂා දැක බලා ගැනීමට කොළඹට පැමිණි අතර, ඇතැම් දිනෙක නටාෂා ද මාතරට පැමිණියාය. ඇගේ තනි නොතනියට පැමිණියේ ඕෂධීය.
ඇගේ තනි කර, නටාෂා හා බිමල් කතා කරමින් වෙරළ තීරය දිගේ ඇවිද ගියත් ඕෂධීට පාළුවක් නොදැනිණි. මුහුදට බොහෝ සේ පෙම් කළ ඇයට එදෙස බලාගෙන පැය ගණනක් වුව කම්මැලිකමකින් තොරව සිටින්නට හැකියාව තිබිණී. වේලාව උදෑසන එකොළහ වුවත් තද අව් රශ්මියක් නොමැති වීම ගැන හිරුට ස්තූතිවන්ත වූ ඇය බංකුවෙන් නැගිට සෙමින් රළ බිදෙන සීමවට ළං වූවාය.
ඇද සිටි ඩෙනිම් කලිසමේ කකුල් දණහිස තෙක් නමා ගත් ඇය මුහුදු රළට ඇගේ දෙපා සෝදාගෙන යන්නට ඉඩ දුන්නාය.වර්ෂාව නිසාවෙන් මුහුදු රළ චණ්ඩ වී තිබිණි.රළ පහරක් වෙරළට පැමිණ මුහුදට ගියේ ඇගේ නමා තිබු කලිසම ද තෙමාගෙනය. ඇය තනිවම සිනාසෙමින් රළ බිදෙන සීමාව ඔස්සේ සෙමෙන් ඉදිරියට යන්නට වූවාය.
ඔබ නැති මා
දිලක්ෂ වෛදයවරයාට ස්තුති කළේය.
වෛදයවරයා සිනහවක් නගාගෙන හිස සලා දැන්
නූර්යට හොදටම හොදයි කීවේය.ඉතින් හරිහැටි
සුවයක් නොලබාම මම ආපසු නිවසට ආවේ
එහෙමය.අප්සරා අප එද්දී නිවසෙහි නොසිටියාය.
බොහෝ දිනක් මා වෙනුවෙන් ඈ සරසවිය
මගහැර ගත්තාය. මම සදැල්ලට වී බොහෝ
වේලාවක් ඇසිපිය නොහෙලා බලා උන්නෙමි.
එහෙත් අශින්තගේ ඡායාවකුදු මට නොපෙනිණ.
දනිමි.ඔහු යළි කිසිදාක මගේ දෑස් මානයට
නොඑනු ඇත. හෙමින් හෙමින් ආයෙමත් මම
කාමරයට ඇතුළු වීම්. මේ වේදනාව දැන් ඉතිං
නිමාවිය යුතුය.
පිච්ච මල් බිසව්
“ඈත ඈත කදු යාය සසල කොට
මගුල් සිලෝ ඇසුණා…
උණ පදුරක කොළ සැලෙනා විලසට
මගේ සිතත් සැලුණා….ගං ඉවුරේ සුදු වැලි තලයේ තැබු
පා සටහන් මැකුණා…
පිච්ච මල් සුවදට බැදි සෙනෙහස
කුසුමක් වී හැගුණා…”
අස්ත බන්ධන
“සංසාරයෙන් සංසාරෙට පතාගෙන එන්නේ අපිට ආදරේ කරන,
අපි ආදරේ කරන අයම විතරක් නෙවෙයි. කිසිම හේතුවක් නැතිව
මේ ආත්මෙ අපිට වෛර කරන, හිත් රිදවීම් කරන සමහර අය
පෙර ආත්මෙක තමන් එක්ක වෛරයෙන් හිටිය අය වෙන්නත් පුළුවන්.
ජීවිතේ කියන්නේ සංසාර ගනුගෙනු පියවෙන තුරු නැවත නැවතත්
ඔවුනොවුන් එකට මුණ ගැසෙන පුදුමාකාර චක්රයකට. එක එක්කෙනාගේ
පවු පින් අනුවයි ඒ සංසාර චක්රය ගෙවෙන්නෙ. ලේ බැදීම් තියෙන
තමන්ගේම කියන අය වෛරක්කාරයෝ වෙද්දී සමහර වෙලාවට කිසිම
නෑකමක් නැති පිටස්තර අය පුදුමාකාර ගැඹුරු බැදීමකින් හිත්වලින්
බැදෙන්නෙත් සංසාරේ තමන් කරපු පව් පින් අනුවයි.”අස්ත බන්ධන ඔබට කියන්නේ බැදීම් ගැන ඒ හෘදයංගම කතාවයි.
විල්ලුවේ ප්රේමය
ප්රේමයෙන් ජය ගන්නෝ ද පරාජිතයෝ ද එකසේ වෙති.
සිය ප්රේමිය හා විවාහ වීමට වරම් ලබන පෙම්වතෙකුට
තමා ලොව වෙසෙන භාගයමත් ම මිනිසා බැව් හැගෙන
යම් මොහොතක් උදා වෙයි. මම එය අත් දැක ඇත්තෙමි.අනෙක් අතට, ප්රේමයෙන් පරාජිතයාගේ සන්තාපය
කාලයා විසින් බොහෝ විට මකා දැමෙනු ඇත.
නමුත් කාලයාට ද සැනසිය නොහැකි යම්
පෙම් වියෝ දුකක් තිබෙන්නට හැකිද?ඔවි මාතෘ සෙනෙහසත්, සහෝදරත්වයත්,ශෘගාරයත්
එකම ගැහැණියක ගෙන් පළමු වරට අත් විදින්නෙකුට
එම වියෝව මාරන්තික විය හැක.
ඔහු තුළ වන මිනිසා සදාකාලයට ම මරා දැමී.
මුර්ගයෙකු අවදි වනු ඇත.
ආදර කියාරා
“…. මම බිමල්ට ගොඩක් ආදරය කල බව
ඇත්ත. ඒත් බිමල් මාව ප්රතික්ෂේප කිරීමෙන්
පස්සෙයි දැන ගත්තේ ඒ ආදරයේ තරම.
මේ තරම් දුර තනියෙම ආව
එක ගැන මං දැන් පසුතැවෙනවා. මට
ඔයාට ආදරය නොකර ඉන්න තිබුණා.
එහෙමත් නැත්තම් ආදරය කරන්න
පටන් ගන්නොකොටම ඔයාට කියන්න් තිබුණා.
මට අයිති නැති බව දැන දැනත් ඔයාගෙන්
හිත ඈත් කරගන්න හිතුණෙ නෑ මට. හිතුවේ
නැතුවම නොවෙයි බිමල් මට ඒක කරගන්න
බැරි වුණා. මෝඩයෙක් වගේ මං තනියෙම
ආදරය කළා. වෙලාවකට මට
හිතෙනවා මේ මං විදින දුකට වඩා මරණය
සැපක් කියලා. ඇත්තටම මට මැරෙන්න
හිතෙනවා බිමල්. ඒ තරම් මං ඔයාට
ආදරය කළා. කළා නෙවෙයි තවමත් ඒ
ආදරය එහෙම්මම තියෙනවා. මම ඔයාට
හැමදාම ආදරය කරනවා….”
මගෙ සිහිනය නුඹයි
|
වැහි බිංදු
“මොන දඩුවමක්ද? දැන් ආදරෙයි කිව්වා නේද දඩුවම්ලු ඒ පාර..”
ඔහු මගේ කනක් මිරිකයි. ඉතින් මේ සියලු ඉරියව්වකම ඇත්තේ
ආදරණීය රෝමාන්තික බවය.
“ඒ හිස්කම ජීවිත කාලෙම ඔයා පුරවන්න ඕන තේජාන්..
මං දන්නේ නෑ.. තව දරුවන්ගෙන්, තව චිත්රවලින්,
තව සංගීතෙන්, ඩ්න්හිල් වලින්, වයින් වලින්, කවි වලින්,
ගිනිමැල වලින්, සෙක්ස් වලින්, ආදරෙන්, වෛරයෙන්, රන්ඩු වලින්,
බැදිම් වලින්, සතුටින් ඒ හිස්කම පුරවන්න ඕන..
මම පුරවගන්න උත්සහ කරන්නේ නෑ.. ඒක ඔයාගේ දඩුවම..
මව මේ ජීවිතේට පටලව ගත්තේ ඔයානේ.. ඒ නිසා
මේ හිස්කමත් ඔයාට අයිති දෙයක්..”මම රහසින් මුමුණමින් කීවෙම්.
“ඉදු ඒක බර වැඩියි හොදටම ඉදු…ඒ දඩුවම ලොකු එකක්..”
ලෝකෝත්තරයෙක් නොවීමි
|
නිමංගා
ආරම්භයේ දී නම්
සිත සෙස්සන් සමග පූජාව තුළ සිටිය ද
මද වේලාවකින් එය මෙහෙක කරා දිව ගියේ
ඇයට ද රහසිනි.
ඇයගේ ලොව තුළ
මෙහෙක නිතරම සැරිසරන්න ට විණි.
කෙතරම් ආයාසයකින් ඔහුට අමතක කළ ද
නිරායාසයෙන් ම
සිත ඔහු පා මුල නතර වන්න ට වූයේ
ඇයට අභියෝග කරමිනි.
යාරා
මෙල්බනයේ නගර සෝබනිය,
යාරා
නදිය නගරය මැදින් නිහඩවම
ගලා බසිනවා..
අයෙක් තම දුක වේදනාව කියන්න
යාරා
නදිය අසබඩට පැමිණියා.
තවත් අයෙක් විනෝද වෙන්න ගග අසබඩට ආවා.
නිහඩ නදිය ඔවුන් සැම පිනවමින්
ඔහේ ගලා ගියා.
එහෙත් නදියේ විලාපය ඇසුනේ කාටද?
තුරඟ මායම්
සිථිල සේනාධීර, නිවසේ තිබු එකම කණ්ණාඩිය ඉදිරිපිටට වී කොණ්ඩය පීරන්නට වූයේය.
නළලට වැටෙන සේ කපා තිබු ඔහුගේ කොණ්ඩය අමුතුවෙන් පීරන්න්ට අවශය නොවිණි.එහෙත් පුරුද්දක් ලෙස ඔහු හිස පීරීය. සාමානය උස මහත සිරුරකින් යුක්ත වූ සිථිල රැවුල සම්පුර්ණයෙන්ම කපා සිටියේය.
කොණ්ඩය සකසා ගත් ඔහු උරුවම් බාමින් ඇදුමේ අඩුපාඩු සකසා ගන්නට වූයේය.
ලා නිල් පැහැති අත්දිග කමිසයත් කලු පැහැති කමිසමත් ඔහුගේ පෙනුම ඔප් නංවන්නට සමත් විය.
“ඔය මදැයි හලෝ හැඩ බැලුවා.. ඔය ඉන්නේ නිකම් ෂහීඩි කපූර්ගේ අයියා වගේ..”
සිථිල පසෙකට තල්ලු කර දැමු ඔහුගේ නැගණිය රන්දුනු කණ්ණාඩිය ඉදිරිපිට සිට ගත්තාය.
“ආපෝ තමුසෙගේ කට.. මට කටවහ පුච්චන්න වෙනවා දැන්..”
සිථිල ඇයට නොටිදෙන තරම් සෙමින් ඇගේ හිසට ටොක්කක් ඇන්නේය. කට ඇද කර ඔහු දෙස බැලු රන්දුනු පාසල් නිල ඇදුමට ටයි පටිය පැළදගන්නට වූවාය.
සෙනොරීටා
|
එදවස සොඳුරුමය1
එදවස මෙදවස සොඳුරු අඳුරු ඉසව් දකිනා තීර්ථ යාත්රිකයෙකුගේ මතක සමුදායෙන් බිඳක්….
කල්ලන්දුවේ මුතු කොල්ලය
|
එදවස සොඳුරුමය 2
මෙම ලිපි සරණිය තුලින් පොදු මානවර්ථ හා සමාජ විශ්ලේෂනයන්ද මතුකොට දක්වයි. සමාජය හා නිරතුරුව ,ගැවසෙන, අපගේ සංස්කෘතික හෘදය ස්පන්දනය හඳුනන කල ලෝකයෙහි ස්නායු කේන්ද්රයට සමීප ලේඛකයකුගේ රෝමාන්තික මතක සටහන් පෙළක අපුර්වත්වය ලේඛන ඉතිහාසයට විවර වූ අගන කවුළුවකි.
නාරි
|
ඝෝර යාත්රා
|
Minieela – මිණිඊල
මෙම වෙන්දේසියේ විශාල ම මිලකට අලෙවි වුයේ රාජකීය උඩුකය සැට්ටයකි. එම උඩුකය සැට්ටය වෙන්දේසියේ දි හදුන්වා දෙන ලද්දේ ශ්රි ලාංකික රාජ පරම්පරවෙ මුල්කාලීන සිංහල රජකුගේ රාජකීය ඇදුමක් ලෙසින් ය්. මෙයට ලන්සු තබන්නන් අතරට මම ද එක් වන්නට සිතුවෙමි.එහෙත් මා සතු ව එවැන්නක් මිල දී ගැනිමට මුදලක් නො තිබිණි. මට මාගේ රටේ අතීත උරුමයක් දැකීමෙන් ලත් ප්රබෝධය පමණක් තිබිණි.
.
නමක් නැති කතාවක්
ෆරාෂා ගවුස් මන්නාරම් වැලි පොළොව ලෙයින් නැහැවෙද්දීත් යහපත් හෙටක් පැතූ මිනිසුන්ගේ හුස්මින් ලොව දුටුවාය. ඇගේ පාටපාට ලෝකය කළු සුදු වෙද්දීත් ඇය ජීවිතයේ අරුත සෙව්වේ ඒ නිසාය. තිත්ත කළුවර මුරුගසන් වැස්සේ කුඩා බෝට්ටුවේ මහමුහුදේ වියරු දිය රැළි හා පොර බඳින තුරුත් ඇයට ආදරණීය පවුලක් තිබුණි. රළු මුහුදට ඇගේ ලෝකය යට වූ දා පටන් ඇය ජීවිතය නාඳුනන මිනිසුන් හා එක්ව දකින්නට වෙර දැරුවාය. එහෙත් යුද්ධය දැක දැක ජීවත් වූ ඇයට යුද්ධයේ මර හඬ නෑසී ජීවත්වෙන්නට බැරි ය. දහසක් විලාපයන් මැද්දේ සහෘදයන් යළි හමු වෙතැයි වූ ෆැන්ටසියක ඈ ජීවත් වූවාය. ඒ ෆැන්ටසියෙන් අවදිවන්නට ඈ ලෝභ වූවාය. මේ වේදනාව අවසන පාට පාට සමනල්ලූ, බත්කූරන් අත්තටු ලා ඇගේ නිජ බිමේ පියාසර කරනු ඇතැයි ඈ සිතුවාය. දහසක් වූ සංක්රමණික පක්ෂීන් සේ ඇයට ඒ මනරම් දූපතට සංක්රමණය කරන්නට හැකි යැයි ඈ විශ්වාස කළාය. ලේ පිපාසිත වෙඩි උණ්ඩවලින් ජීවිතය කියවූ ඇය සිය නමක් නැති කතාවට නමක් සොයන්නේත් ඒ නිසාය. ඇගේ කතාවට නමක් දෙන්නට ඔබට හැකිවේවිද?
KAMBA – කම්බා
එවන් ලාංකේය සමාජයක, ස්ත්රියට අත් විඳින්නට සිදුවන අනේකාකාර අත්දැකීම් ප්රබලව නිරූපණය වන නවකතාකරණයක් තුළ, ස්ත්රිය සතු සාමූහික ළෙන්ගතුකම, කැපවීම හා ශක්තිය විෂයෙහි දෘෂ්ටියක් කුළු ගන්වමින් ලියැවුණු‘කම්බා’, නොනවත්වා කියැවිය හැකි, රසවත්, වෙනස් ආරක නවකතාවකි.
අරගලම් – Aragalam
අරගලම් දෙමළ බසට ද නව වචනයක් එකතු කරන කතාවකි. මේ හුදු මානුෂික හිමිකම් හා ගෞරවය පමණක් ප්රාර්ථනා කරන දෙමළ තරුණියකගේ කතාවකි. මේ චූල ජාති – කුල – ආගම් බේද අභිබවා යන අපේ කාලයේ මහා හැරවුම් ලක්ෂය වන අරගලයක ආරම්භය ප්රබන්ධයකට ගොනු වීමකි. මේ තම තමන්ගේ කුඩා හෘදය වස්තුවල රැඳී රොමැන්තික සිහිනවලින් මිදී පොදු ජාතික ප්රශ්නයක් විසඳීමට එක් රොක් විය යුතු අපේ කාලයේ හද ගැස්ම සනිටුහන් වන කතාවකි.
වරිච්චි ඉස්කෝලෙ
නම් නොකළ කාර්ය මූල පර්යේෂණයක් බඳුව දිග හැරෙන මේ නවකතාව තුළින් අනේක විධ දුෂ්කරතාවන් අතරින් සිය වෘත්තිය පවා පුද දෙමින් සිය අභිමතාර්ථය කරා ඇදෙන යොවුන් ගුරුවරයා අපට නිතැතින්ම දුයිෂෙන් පමණක් නොව චීනයේ පාවහන් රහිතව ගම් දනව් හි අකුරු කරනුව ඇවිදිනා ගුරුකැළත් බ්රසීලයානු අධ්යාපනඥ (පවුලෝ පෙරෙයිරේ) පවා සිහිපත් කරවයි.
නයි ගලින් උපන් පුත්රයෝ
කුරුලු වෙළෙන්දා ගිරවාට ඇපල් ගෙඩියක් පෙන්නු පසු ඌ වහා කවුළුවකින් එළියට පියාඹා ගොස් පාර අයි අයිනේ ලෑලි තට්ටුවක ඇපල් ගෙඩි කිහිපයක් තබාගෙන විකුණන දුප්පත් වෙළෙන්දකුගේ පලතුරු තට්ටුව මත වැසුවේ ය.ගිරවා තමා ඉදිරිපිට මිහිරි නාද කරද්දි දුප්පත් වෙළෙන්දා ඌට වශි වි බලා සිටියේ ය.ඒ කෂණයෙන් ඇපල් ගෙඩියක් ඩැහැගත් ඌ අහසට නැගුනේය.දුප්පත් වෙළෙන්දා ලාභය ගැන දුක් වෙමින් ඉස අත බදාගනිද්දි ගිරා කුරුල්ලා කවුළුවෙන් ඇතුළු වී නැවතත් අමුත්තන් ඉදිරියේ පෙනී සිටියේ ය.
පාලම යට
|
නෙත් පත් තැන්
|
ආදරණීය විරුවාණනී
|