“චූටි පුතේ.. චූටි පුතේ..” ගජරාමෙට නින්දක් දාගෙන ඉද්දී කවුදෝ මන්දා මාව එහාටයි මෙහාටයි හොල්ලන්න ගත්තා. ඇත්තටම මොකාද මේ වසලයා… “චූටි පුතේ…” ඕං ආයෙත් පාරක් … මං ඇස් දෙකෙන් එක ඇහැක් විතරක් ඇරලා බැලුවා. ම්හ්.. කට්ට කළුවරයි. “කොලුවො .. නැගිටපං.. ආං අර ඉසකුඩිච්චිය ඇවිත්..” දෙයියනේ … මට ඒ පාර තමයි වැඩේ මීටර් උනේ. මේ අපේ ආච්චිනෙ. එයා ඇරුනම මට චූටි පුතේ කියලා කතා කරන්න වෙන කෙනෙක් නැහැ. ඒත් ආච්චි මොකද මේ ලයිට් එකවත් නොදා කාමරේට රිංගුවෙ. අනේ අම්මපා කොල්ලෙක් නිදන් ඉන්න කාමරේට මෙහෙමත් එනවද ගෑණු ළමයි…? “කවුද ආච්චියෙ ඉසකුඩිච්චිය..? ” නින්ද කඩපු තරහට කටට සුද්ධ සිංහල වචන පේළියක් ගලාගෙන ආවත් ආච්චිට ඕවා කියන්න පුළුවනෑ . ඉතිං මං දැහැමින් සෙමින් කතාවට බැස්සා.