​

ප්‍රේමයෙන් ජය ගන්නෝ ද පරාජිතයෝ ද එකසේ වෙති. සිය ප්‍රේමිය හා විවාහ වීමට වරම් ලබන පෙම්වතෙකුට තමා ලොව වෙසෙන භාගයමත් ම මිනිසා බැව් හැගෙන යම් මොහොතක් උදා වෙයි. මම එය අත් දැක ඇත්තෙමි.අනෙක් අතට, ප්‍රේමයෙන් පරාජිතයාගේ සන්තාපය කාලයා විසින් බොහෝ විට මකා දැමෙනු ඇත. නමුත් කාලයාට ද සැනසිය නොහැකි යම් පෙම් වියෝ දුකක් තිබෙන්නට හැකිද?ඔවි මාතෘ සෙනෙහසත්, සහෝදරත්වයත්,ශෘගාරයත් එකම ගැහැණියක ගෙන් පළමු වරට අත් විදින්නෙකුට එම වියෝව මාරන්තික විය හැක. ඔහු තුළ වන මිනිසා සදාකාලයට ම මරා දැමී. මුර්ගයෙකු අවදි වනු ඇත.