“යක්කඩුවේ හිමියන්ගේ ජීවිතය අමුතුම පිළිවෙළේ, ඒ හාමුදුරුවන්ට ම ආවේණික වූ ජීවිතයකි. එය අන්‍යයන් විසින් අනුගමනය කළ හැකි හෝ කළ යුතු පිළිවෙලක් නොවේ. උන්වහන්සේ මුළු රාත්‍රිය ම වගේ වැඩ කරති. අලුයම් කාලයේ නින්දට ගොස් දවල් දානයට කල් ඇති ව අවදි වෙති. දවල් දානයෙන් පසු නැවතත් නොනවත්වා ම රෑ තුන හතර වන තුරු, ඉගෙනීම, ඉගැන්වීම, පාලන සංවිධාන ආදි අනේකප්‍රකාර වැඩවල වෙදෙති. කෙස් රැවුලු බාන්නේත් නොබාම බැරි තරමට දික්වූ විට පමණි. බාහිර පෙනුම ගැන කිසි හැඟීමක් හෝ සැලකිල්ලක් නැත. ලෝකයේ නොයෙක් රටවල නොයෙක් තරාතිරම්වල අය දකින්නට ආශ්‍රය කරන්ට ලැබුණ නමුත්, මෙබඳු පුද්ගලයෙක් නම් හමු වී නැත.”