ඔත්තුකාරි
සිහින්, උස්, වන සතෙකුගේ සුඛනම්ය සුන්දරත්වය සමඟ අප ගුප්ත ලෙස දෝලනය වන මැජික්මය දිශාවකට කැඳවාගෙන යන, කාලවර්ණ කේශ කලාපයක් මාතා හාරී සතුය.
ඔබ ළඟ මා
ඔහුගේ දෑස මා වෙත යොමු වී තිබෙන බව මට දැනුණා. එසේ නොවුනා නම් යෙහෙකි යැයි මට සිතුණේ මගේ දෑත්වල වෙව්ලීම නතර නොවී තිබුණු නිසා. කියා ගැනීමට නොහැකි දෑ බොහෝ තිබෙන බව ඔහුට කියන්නට තැත් කරමින් මා හිස සැලුවා. මට යළිත් ඔහු ගේ අත අල්ලා ගැනීමට ඕනෑ වුවත් එසේ කිරීමට පුළුවන් බවක් දැනුණේ නැහැ. ඔහුගේ බැල්ම මට වැටහුණා. නෑසු ප්රශ්න සියල්ල පාහේ එහි තිබුණා.
අමාවක
මාත් ඔයාට ආපහු පොරොන්දුවක් දෙන්නම්.මං අයෙ කවදාවත් ඔයාව දකින්න එන්නෙ නැතුව ඉන්නම්. මගේ මැදිහත්කමක් නැතුව ඔයාගේ ජීවිතේ ගලාගෙන යාවි. හරියට කවදාවත් මං හිටියෙ නෑ වගේ.
ඔබ නැති මා
සොයාගත කොහැකි වචන සොයා නිහඩව මම මුව වෙහෙසවීමි ඔහු නැති වීමෙන් මා තුළ ශුන්ය කුහරයක් හටගත් බව, වේදනාකාරී නිරන්තර මතක ගලා එන බව, එය කිසිදා පිරවිය නොහැකී අඩුවක් බව කෙසේ නම් පවසන්නද?
මිලින හිරු
ඔහුගේ සුපුරුදු කටහඩ ඔස්සේ මතක තරංග දහසක් මගේ මනසට පිවිසේ.. ඩ්රිෆ්වුඩි ගස් අතර සහිත වෙරළ… ප්ලාස්ටික් සෙවණැති ගරාජය… අපිළිවෙල කුඩා කාමරය….තදින් කා වැදුණු ඔහුගේ කළු දෑසෙහි සිනහව….. මා වටා දැවෙටෙනඔහු දෑතේ උනමය රස්නය… සුදු දත් දෙපල…පැතිරී යන පුළුල් සිනහව සහිත වන.. මට එක්තරා පාළුවක් දැනුණි.
හිමිදිරි උදාව II KOTASA
තණ භුමියේදී ඔහු මාව ළගට ගත් විට දැනුණ දෑ… ජේමස්ගෙන් ඔහු මාව මුදාගත් විට අන්ධකාරය මැදින් ඇසුණ ඔහුගේ හඬ…මා විවාහ කරගන්නට බලා සිටිනා අතර මල් වියන යටින් දුටූ ඔහුගේ මුහුණ… දූපතේ ගෙවුණ අගනා සොඳුරු අවස්ථා… මගේ ශරීරය තුළින් අපේ බබා ගන්නා අතර මට දැනුණ ඔහුගේ ශිත ඇඟිලිවල ස්පර්ශය….
හිමිදිරි උදාව
ඒ කුඩා ස්පර්ශය සමග මුළු ලෝකයම වෙනස් විය. මෙයින් පෙර එක්කෙනෙකු නැතිව ජීවත් වීමට නොහැකිව සිටි මට දැන් නැතිවම බැරි දෙදෙනෙකි. මවිසින් මාව මවක් සේ කිසිදාක මවාගෙන සිට නැති අතර, මට එවැන්නක් ඕනෑ වී තිබුණේ ද නැත.ළමයින් මගේ සිත් ගත් පිරිසක් නොවේ.මට ඔවුන්ගෙන් වැඩක් තිබුණේ නැත.
ගොම්මන් කළුවර
ඔහුට ළං වන වරක් පාසා ස්වකීය ජීවිතය අනතුරෙහි බව වටහා ගත්තද ආපසු හැරී යාම ඇයට වුවමනා වූයේ නැත. “මේ දිව්යමය සත්වයා මට හිමි කර ගත හැකිද?” ඒ ඇගේ හදවත නිරන්තරයෙන් විමසු පැනයයි.
Recent Comments